هر چقـدر این روزهـا دستـان من تنهــاتـرند

چشم هایت شب به شب زیبــاتر و زیبـاتـرند!

راز داری های من بیهوده است . این چشم ها

از تمــام تـــابـلــو هــای جهــان گـویــاتـرند...

من پَــر کـاهـی به دست باد پاییــزم ولی

چشـم های روشنت از کهــربا گیـراتــرند...

یک قــدم بـردار و از طوفـان آذر پس بگیر

بــرگ هایی را از شـلاق بــاران ها تَـرند...!

بـاد می آید ، درخت نـارون خــم می شود.

شـاخه های لخـت از دستـان من تنهــاتـرند....