کلبه عشق

عاشقانه

هیچ هز خودت سئوال کردی که به کدامین گناه مرا تنها گذاشتی... کاش تحظه رفتن اندکی تامل میکردی وبه گذشته می اندیشیدی... به گذشته ای نچندان دور.. به روز اول اشنایی... به قسم هایی که برای هم خوردیم وبه قول هایی که بهم دادیم... تو رفتی... کاش هنگام رفتن تمام مهر و محبتی راکه این دل ساده نسبت به تو کسب کرده را با خودت میبردی.........................

+نوشته شده در شنبه 25 خرداد 1392برچسب:,ساعت19:47توسط eshge73 | |

تا تو نگاه میکنی ،کار من آه کشیدن استجان به فدای چشم تو،این چه نگاه کردن است

+نوشته شده در جمعه 30 فروردين 1392برچسب:,ساعت12:30توسط eshge73 | |

 

مباد ...خبر به دورتــرین نقطه ی جهان برسد
نخواسـت او به من ِ خسـته بی گمـان برسـد
شکنجه بیشتر از این ، که پیش چشم خودت
کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد؟؟؟

                                                       چه می کنی اگر او را که خواستی یک عمر
                                                       بـه راحتـــی کســی از راه نـاگهـــان بــرســد
                                                       رهـــا کنـــی ، بـرود ، از دلــت جــــدا بــاشــد
                                                       به آنکه دوست تَرش داشته...به آن برسد؟!

رهــا کنی ... بروند و ... دوتا پرنــده شوند
خـبــر به دورتــرین نقطــه ی جهــان برسـد
گلایه ای نکنی...بغض خویش را بخوری...
که هق هق تـو مبـادا به گوششان برسـد

                                                       خدا کند که...نه...نفرین نمی کنم که مبـاد
                                                       به او کـه عاشــق او بوده ام زیـان بـرسـد!
                                                       خدا کنــد فقـط ایـن عـشــق از سـرم بـرود
                                                       خدا کنــد کـه فقـط زود آن زمـان بـرسـد ...

+نوشته شده در 4 اسفند 1391برچسب:,ساعت19:24توسط eshge73 | |

 

 

دل داده ام بــر بـــاد ، بـر هـر چـه بـادابـاد

 

                               مجنـون تر از لیـلی ، شیـرین تر از فرهـاد

 

ای عشــق از آتـش ، اصـل و نسب داری

 

                               از تــــیــــره ی دودی ، از دودمـــان بــــاد

 

آب از تو طوفان شد ، خاک از تو خاکستر

 

                               از بــوی تــو آتــش ، در جــان بــاد افــتــاد

 

هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران

 

                               هر کـوه بی فرهـاد ، کـاهی به دست باد

 

هفتــاد پشـت مـا ، از نـسـل غــم بـودنـد

 

                               ارث پــــدر مــــا را ، انـــــدوه مــــــادر زاد

 

از خـــاک مـــا در بـــاد ، بــوی تـو می آید

 

                               تنــها تـو می مـانی ، ما می رویم از یــاد

 

 

                                                                                                             ( قیصر امین پور )

+نوشته شده در 4 اسفند 1391برچسب:,ساعت16:7توسط eshge73 | |

 

بیــا...

 

در کوچه شهریور ، انتهای خیابان تابستان

 

منتظر قــدم هایت هستم...

 

بیــا...

 

تا با هم بودنمان را به رخ پاییــز بکشم...

 

بیــا تا که دلتنگی هایم بــرگ ها را به مرگ وادار نکند...

 

بیــا...

 

 

+نوشته شده در 4 اسفند 1391برچسب:,ساعت11:25توسط eshge73 | |

گــــفته باشــــم !.!.!
مـــن درد مــــــــی کــشــم ؛
تــــو امــــا …. چشم هـــــایت را ببنـــــــد !
سخت است بـدانـــــم می بینی ، و بی خیــــــــــالی …
 

 

 

 

 

. 

چقدر جالب !
تو لحظه های داغونی

فقط یه نفر میتونه آرومت کنه
اونم درست همون کسیه که داغونت کرده !

 

 

 

 

 

 

چوپان قصه ی ما دروغگو نبود ،

او تنها بود و از فرط تنهایی فریاد گرگ سر میداد !

افسوس که کسی تنهایی اش را درک نکرد

و در پی گرگ بودند

و در این میان فقط گرگ فهمید که چوپان تنهاست...  

 

 

 

 

 

قرعه کشی تمام شد…
تو به اسم دیگری درآمدی…
تقدیر جای خود…
اما لااقل اسم مرا هم در کیسه ات می انداختی!
  

 

 

 

 

 

هر وقت بین دوتا انتخاب مردد بودی ؛
شیر یا خط بنداز !
مهم نیست شیر بیفته یا خط …
مهم اینه که اون لحظه ای که سکه داره رو هوا می چرخه ،
یه دفعه بفهمی :
دلت بیشتر میخواد شیر بیفته ، یا خط …

 

 

 

 

 

مدتیــــست دلم شکســــته از همان جای قبلـی … !
کاش میشد آخر اسمــت نقطه گذاشت تا دیگر شــــروع نشوی … !
کاش میشـــــــد فریاد بزنم :
پایــــــان ”
دلم خیـــــــلی گرفته اســـت …………..
اینجا نمی تـــــوان به کسی نزدیـــــــک شـــــــد …
آدمهـــا از دور دوست داشتــــنی ترنــــد … !

 

 

 

 

 

 

آدم ها عادت می کنند !

به هر چیزی !

حتی به خنجر هایی که از پشت می خورند !

 

 

+نوشته شده در 4 اسفند 1391برچسب:,ساعت10:16توسط eshge73 | |

لحظه ها می گذرد ، و من اینجا تنها ، همه شب دور از تو ، به تو می اندیشم ...

 

به تو ای محرم راز ، به تو ای آیه ی ناز ، به تو ای آهوی وحشی که کنی دل را رام ...

 

به تو ای باغ پر از گل ؛ گل شب بو ، گل یاس ، به تو می اندیشم ...

 

 

 

 

 

برای مشاهده ی ادامه ی شعر ، به ادامه مطلب بروید!

 

 

 

+نوشته شده در 4 اسفند 1391برچسب:,ساعت8:44توسط eshge73 | |

 

هر چقـدر این روزهـا دستـان من تنهــاتـرند

 

 

چشم هایت شب به شب زیبــاتر و زیبـاتـرند!

 

 

راز داری های من بیهوده است . این چشم ها

 

 

از تمــام تـــابـلــو هــای جهــان گـویــاتـرند...

 

 

من پَــر کـاهـی به دست باد پاییــزم ولی

 

 

چشـم های روشنت از کهــربا گیـراتــرند...

 

 

یک قــدم بـردار و از طوفـان آذر پس بگیر

 

 

بــرگ هایی را از شـلاق بــاران ها تَـرند...!

 

 

بـاد می آید ، درخت نـارون خــم می شود.

 

 

شـاخه های لخـت از دستـان من تنهــاتـرند....

 

 

 

+نوشته شده در 3 اسفند 1391برچسب:,ساعت23:59توسط eshge73 | |


  از پس شیشه عینک ، استاد ،

 

  سرزنش وار به من مینگرد!

 

                                                   باز در چهره ی من میخواند

 

                                                  که چه ها بر دل من میگذرد...

 

  می کند مطلب خود را دنبال...

 

  :" بچه ها عشق ، گناه است ، گناه!

 

                                                  وای اگر بر دل نو خواسته ای،

 

                                                  لشکر عشق بتازد بی گاه..."

 

  می نشینم همه ساعت خاموش.

 

  با دل خویشتنم دنیاییست

 

                                                  ساکتم گرچه به ظاهر اما...

 

                                                  در دلم با غم تو غوغاییست!

 

  مبصر امروز چو اسمم را خواند ،

 

  بی خبر داد کشیدم :  غایب...!

 

                                                  رفقایم همگی خندیدند !

 

                                                  که جنون گشته به طفلک غالب...!

 

  بچه ها هیچ نمی دانستند ،

 

  که من آنجا و دلم جای دگر...

 

                                                 دل آنهاست ولی درس و کتاب ،

 

                                                 دل من در پی سودای دگر...

 

  من به یاد تو و آن روز بهار ،

 

  که تو را دیدم در جامه ی زرد...!

 

                                                تو سخن گفتی اما نه ز عشق !

 

                                                من سخن گفتم اما نه ز درد !

 

  من به یاد تو و آن خاطره ها...

 

  یاد آن دوره که بگذشت چو باد...

 

                                              که در ای� وقت به من مینگرد ،

 

                                              از پس شیشه ی عینک استاد...!

 

 

+نوشته شده در 3 اسفند 1391برچسب:,ساعت18:47توسط eshge73 | |


سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت،

سرها در گریبان است .

کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را .

نگه جز پیش پا را دید ، نتواند ،


که ره تاریک و لغزان است
.


وگر دست محبت سوی کس یاری،


به اکراه آورد دست از بغل بیرون ،

 

که سرما سخت سوزان است!

 

نفس کز گرمگاه سینه می آید برون ، ابری شود تاریک .


چو دیوار ایستد در پیش چشمانت .

نفس کاینست ،

 

پس دیگر چه داری چشم ز چشم دوستان دور یا نزدیک؟

مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین!

هوا بس ناجوانمردانه سردست ... آی ...

دمت گرم و سرت خوش باد !

سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای ...!


سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت.

هوا دلگیر ،


درها بسته ،
 
سرها در گریبان ،
 
دستها پنهان ،
 
نفسها ابر ،

دلها خسته و غمگین ،

درختان اسکلتهای بلور آجین ،

زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه ،

غبار آلوده ، مهر و ماه ،

زمستان است ...

                                                  "مهدی اخوان ثالث"

 

 

+نوشته شده در 3 اسفند 1391برچسب:,ساعت14:29توسط eshge73 | |

هرکسی شعر تو خواند


 دیگر از قیصر و سهراب برید...

                     

  درد هم پیش تو "درمان" دارد

                     

  وزن اشعار تو "باران" داند...

                              

                       واژه هر بار به دستان تو ایمان آرد

    

                 به تمنا گویم!

                    

                   باز هم شعر بگو...

                      

            آیه ای عشق از این حس لطیف

 

                        سوره ای از دل پاک

 

بازهم شعر بگو...که تو عشقی شاید...

 

باتو باید....

 

             باید... مثل باران حرف زد...

 

 

 

باران...

+نوشته شده در 3 اسفند 1391برچسب:,ساعت12:1توسط eshge73 | |

قسمت این بود که من با تو معاصر باشم
تا در این قصه ی پر حادثه حاضر باشم

حکم پیشانی ام این بود که تو گم شوی و
من به دنبال تو یک عمر مسافر باشم


تو پری باشی و تا آنسوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم

قسمت این بود ، چرا از تو شکایت بکنم ؟!
یا در این قصه به دنبال مقصر باشم ؟

شاید اینگونه خدا خواست مرا زجر دهد
تا برازنده ی اسم خوش شاعر باشم

شاید ابلیس تو را شیطنت آموخت که من
در پس پرده ی ایمان به تو کافر باشم

دردم این است که باید پس از این قسمتها
سالها منتظر قسمت آخر باشم !!

+نوشته شده در 2 اسفند 1391برچسب:,ساعت23:34توسط eshge73 | |

معلم عصبی دفتر رو روی میز کوبید و داد زد: سارا ... دخترک خودش رو جمع و جور کرد، سرش رو پایین انداخت و خودش رو تا جلوی میز معلم کشید و با صدای لرزان گفت : بله خانوم؟ معلم که از عصبانیت شقیقه هاش می زد، تو چشمای سیاه و مظلوم دخترک خیره شد و داد زد: چند بار بگم مشقاتو تمیز بنویس و دفترت رو سیاه و پاره نکن ؟ هـــا؟! فردا مادرت رو میاری مدرسه می خوام در مورد بچه بی انضباطش باهاش صحبت کنم! دخترک چونه ی لرزونش رو جمع کرد... بغضش رو به زحمت قورت داد و آروم گفت:
خانوم... مادرم مریضه... اما بابام گفته آخر ماه بهش حقوق می دن... اونوقت می شه مامانم رو بستری کنیم که دیگه از گلوش خون نیاد... اونوقت می شه برای خواهرم شیر خشک بخریم که شب تا صبح گریه نکنه... اونوقت... اونوقت قول داده اگه پولی موند برای من هم یه دفتر بخره که من دفترهای داداشم رو پاک نکنم و توش بنویسم... اونوقت قول می دم مشقامو ...
معلم صندلیش رو به سمت تخته چرخوند و گفت بشین سارا ... و کاسه اشک چشمش روی گونه خالی شد . . .

 

+نوشته شده در 2 اسفند 1391برچسب:,ساعت22:6توسط eshge73 | |

برخلاف تصور خیلی ها که فکر می کنند عشق یکباره پیدا می شود و همیشه می ماند و یا حتی بیشتر می شود؛ واقعیت این است که عشق ممکن است یک لحظه ایجاد شود، اما همانند بذری است و در صورتی باقی می ماند و رشد می کند که در زمین مناسبی جای گیرد، آب و نور کافی به آن برسانیم؛ مرتب آفت کشی کنیم، آن را تغذیه کنیم و مستمراً به آن رسیدگی نماییم.
چگونه عشق به مرور کمرنگ می شود یا از بین می رود؟

ما عاشق ایده آل ها و کمال ها می شویم و از نقصان ها می گریزیم. شاید تعجب کنید اگر بدانید معمولا انسان ها عاشق یک موجود کامل و بدون نقص در ذهن خود می شوند و هنگامی که این تصویر ذهنی را با یک دختر یا یک پسر در اطراف خود منطبق می کنند، به آن نام عشق می نهند. پس عشق به آن دختر آن وقتی رشد می یابد و قلب ما را به تپش وامی دارد که او خود را منطبق با تصویر ذهنی ما ارایه دهد و هنگامی که به مرور او را متفاوت از ذهنیات خود ببینیم، عشق ما رو به افول می رود. اما این که تصویر ذهنی ما چگونه باید در بیرون شکل بگیرد و حفظ شود نیاز به تخصص و منطق دارد، لذا عشق مافوق عقل است، یعنی این که باید از مسیر عقلانی و منطقی گذر کند و بالاتر از تفکر خام ما باشد، نه برعکس. یعنی عشق نباید مادون فکر باشد. عشقی که مادون باشد و از سطح پایین تری برخوردار باشد، ارزش ندارد تا برایش بمیریم.

پس اگر در زندگی به مرور دریافتیم همسرمان از زیر بار وظایف و مسوولیت های خود شانه خالی می کند، لذت های خود را محور قرار می دهد و هنوز "من" بودن محور فکری اوست. این گونه می شود که کسالت مزمن عشق، را به چشم خواهیم دید. از دیگر آفت هایی که ما به عشق می رسانیم، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

عدم انعطاف پذیری

عدم انعطاف پذیری نسبت به مسایلی که در زندگی با آن روبه رو هستیم. مثلا اگر تعصب روی روش و سلیقه های خود داشته باشیم و به علاقه ها، سلیقه ها و شیوه های زندگی همسرمان، مکرراً انتقاد کنیم یا به آن اهانت کرده یا آن را مسخره کنیم.

کمال گرایی افراطی

از آن جا که در ناخودآگاه عاشق "خوبی مطلق"، "مثبت مطلق" و "کمال مطلق" شده ایم و خود را آخر معرفت و خوبی ارزیابی کرده ایم، به مرور این ارزیابی خطا، خود را به ما نشان می دهد و دچار مشکل می سازد. او هرگز نمی تواند انتظارات و توقعات ایده آلی ما را برآورده کند. او هم یک انسان مثل بقیه انسان هاست و بدیهی است که نقاط ضعف زیادی نیز در کنار نقاط مثبت و نقاط قوت خود دارد.

عدم مهارت زندگی

مهارت های کافی جهت رسیدگی به بذر عشق را نداریم. مهارت های ارتباطی زندگی را کسب نکرده ایم، مقابله یا تنش ها و مشکلات را تجربه نکرده ایم، نحوه سازگاری با مسایل زندگی را نیاموخته ایم، همه و همه موجب ناکارآمدی ما در ایجاد عشق و آرامش در زندگی می شود. در حیطه و مرزهای همسرمان دخالت می کنیم و به نام عشق و دوست داشتن وی را کنترل کرده و قفس نامریی انتظارات خودمان، او را محبوس و زندانی می کنیم.

عدم رعایت حریم خانواده و مرزهای زندگی

به وظایف خود در زندگی آگاهی ندایم یا مرزهای مسایل زندگی و مشکلات خانواده را رعایت نمی کنیم. مثلا موارد مربوط به خانواده را به بیرون منتقل می کنیم. مشکلات را به دلسوزان خود مثل پدر، مادر، دوستان، فامیل، حتی همسایگان و... در میان می گذاریم یا در حیطه و مرزهای همسرمان دخالت می کنیم و به نام عشق و دوست داشتن وی را کنترل کرده و قفس نامریی انتظارات خودمان، او را محبوس و زندانی می کنیم. مثلا به علایق او، دوستان وی، نحوه لباس پوشیدن او، شیوه راه رفتن و حتی طرز تفکر و احساسش انتقاد کرده و او را در تنگنا قرار می دهیم و در نهایت آزادی را از او می گیریم.

مشکلات شخصیتی و انتظارات غیر واقع

توقعات بی جایی به لحاظ مسایل شخصیتی خود، از همسرمان داریم، که برآورده شدنی نیست و برآورده نمی شود. مثلا یک نفر با اختلال شخصیت وسواسی، یاد نکته سنجی می کند و معیارهای زیادی در ذهنش دارد و با ریزبینی بیش از حدی که به همسرش نشان می دهد و او را در چهارچوب خشک و در قالب معیارهایی که تعیین کرده؛ حبس می کند و عرصه را بر او تنگ می نماید. یا کسی که اختلال شخصیت پارانویید دارد و بدبین است، با سوءظن ها و بدبینی هایی که آنها را در ذهن خود می بافد، همسرش را همیشه در نقش یک دشمن و جاسوس می بیند.

لذت طلبی و خودکامگی

ما باید در چهارچوب خانواده، خود را مقید به بعضی امور کنیم. وقتی که لذت های خود را که در خارج از خانواده است به صورت افراطی دنبال می کنیم و توجهی به خواست و میل خانواده نداریم، به مرور زندگی یک طرفه و بی روح می شود. زن و شوهر هر کدام دنبال تمایلات خاصی در خارج از خانواده هستند و لذت بردن از یکدیگر را درک نمی کنند. عشق عمیق تر از آن است که لحظه ای خلق شود یا در لحظه ای بمیرد. هم به وجود آمدن عشق مستلزم صبر، سختی و زمان است و هم از بین رفتن آن به علت مسایل مختلفی است که در طی زمان و به وسیله زوجین ایجاد می شود.

عدم مهارت های ارتباطی

نمی توانیم ارتباط موثری با همسرمان برقرار کنیم، حرف هم را نمی فهمیم. هر کدام به ظاهر منطقی صحبت می کنیم ولی نمی توانیم یکدیگر را قانع کنیم. توجه کافی به احساسات، خواسته ها و صحبت های یکدیگر نداریم. گوش شنوا و تحمل ارتباط موثر را از هم دریغ می کنیم. در رساندن حرف های خود به یکدیگر آنها را تحریف می کنیم یا آن قدر مبهم رفتار کرده یا صحبت می کنیم که دیگری را به خطا می اندازیم. در واقع مهارت های ارتباطی را نمی دانیم.


اگر گویند "لحظه ای است روییدن عشق..." پس این هم شاید درست باشد که "لحظه ای است مردن عشق". ولی عشق عمیق تر از آن است که لحظه ای خلق شود یا در لحظه ای بمیرد. هم به وجود آمدن عشق مستلزم صبر، سختی و زمان است و هم از بین رفتن آن به علت مسایل مختلفی است که در طی زمان و به وسیله زوجین ایجاد می شود.

آن چه که اکثرا افراد با هم اشتباه می گیرند؛ "هوس" و "عشق" است. "هوس"، میلی شدید برای پاسخ آنی به یک نیاز جسمانی و روانی است که به خود رنگ رمانتیک می گیرد و یک استدلال به ظاهر عقلانی نیز در پی دارد و پس از ارضا تا زمان نیاز بعدی محو می شود. هوس شامل آن چیزهایی از وجودتان است که شما نقشی در آن نداشته اید. فقط احساسی هست که در خود برای ارضا نیاز می بینید. اما "عشق"، دوام دارد و مهارت های زوجین به رشد آن کمک می کند. دو طرف با برنامه و انرژی آن را رشد داده و تداوم می بخشند و از آن نگهداری می کنند و بیشتر از آن که احساسی باشد، متشکل از احساس و منطق است.

عشق سنگین و به تدریج می آید، با زحمت و تلاش می ماند و هرگز نمی رود. و از همه مهم تر اینکه منحصر به فرد می ماند و هیچ کس و هیچ چیز جای آن را نمی گیرد.

+نوشته شده در 2 اسفند 1391برچسب:,ساعت7:20توسط eshge73 | |

دلم براي کسي تنگ است که آفتاب صداقت را . . . به ميهماني گلهاي باغ مي آورد و گيسوان بلندش را به بادها مي داد و دستهاي سپيدش را به آب مي بخشيد دلم براي کسي تنگ است که چشمهاي قشنگش را به عمق آبي درياي واژگون مي دوخت و شعرهاي خوشي چون پرنده ها مي خواند دلم براي کسي تنگ است که همچو کودک معصومي دلش براي دلم مي سوخت و مهرباني را نثار من مي کرد دلم براي کسي تنگ است که تا شمال ترين شمال با من رفت و در جنوب ترين جنوب با من بود کسي که بي من ماند کسي که با من نيست کسي که . . . - دگر کافي ست.

+نوشته شده در 2 اسفند 1391برچسب:,ساعت7:13توسط eshge73 | |


امشب در خلوت تنهایی ام آهسته بی تو گریستم

کاش صدای هق هق گریه ام را باد به تو می رساند…

تا بدانی که بی تو چه میکشم

کاش قاصدک به تو می گفت که در غیاب تو

رودی از اشک به راه انداخته ام….

و کاش پرنده ی سوخته بال عاشق از جانب من

به تو این پیغام را می رساند که:

امید و آرزوهایم بی تو آهسته آهسته

در حال فرو ریختن است

*****
تنها زیر باران قدم
نزن…میترسم تو هم مثل من دق
کنی…
******
عشقبازی را ندانستم قماری مشکل است

تا نشستم روبروی یار ، خود را باختم !

فکر کردم بُرد با من بود ، چون دل باختم
……
هیچ میدانی چه کردم ، کار دل را ساختم .
*******
خیلی وقته که دلم برای تو تنگ شده
قلبم از دوری تو بدجوری دلتنگ شده
بعد از تو هیچ چیزی دوست داشتنی نیست
کوه غصه از دلم رفتنی نیست
حرف عشق تو رو من با کی بگم
…همه حرفا که آخه گفتنی نیست…

*******
گیرم… پایی نمی دهد تا پر وازکنم به سویت

کو بال آن که خود را باز افکنم به کویت

ترسم بمیرم و باز باشم در آرزویت

تا کی به سر بگردم در راه جستجویت

کز اشک شوق دادم یک عمر شستشویت

شادی نمی گشاید ای دل دری به رویت

+نوشته شده در 1 اسفند 1391برچسب:,ساعت6:41توسط eshge73 | |